ตอน : เค้าเป็นใครนะ??
เช้าวันแรกของการฮันนีมูนของรานและชั้น(ดา) ที่บ้านพักตากอากาศของรานริมทะเล รานกับชั้น นอนอาบแดดอยู่ริมทะเล อย่างสงบ แต่ซักพักก็มีเสียงมาทำลายความสงบ เสียงคุ้นว่ะ...
“รานขา.....ร๊าน..ราน....ฟ้าใส แวะมาเยี่ยมค่ะ “ ยัยใสนี่หว่า มันมาทำไมวะ แล้วไม่มีใครสั่งสอนยัยนี่เหรอว่า ช่วงนี้ ห้ามรบกวนคู่แต่งงาน ชั้นลุกขึ้นยืน เอาหุ่น อึ๋มๆ นมต้ามๆ ขวางทางยัยใสก่อนจะมาถึงตัวราน ยัยใสเบรค ฟรี๊ดดด
“หลีกไป ชั้นมาหาราน” พูดแล้วเชิดหน้า อยากข่วนปากมันจริงๆ
“รานกับชั้นแต่งงานกันแล้ว เธออย่ามาป่วน หรือ มากิ๊กจะปลอดภัยกับเธอกว่านะ “ชั้นแนะนำเชิงขู่ แล้วก้าวขาไปข้างหน้าหนึ่งก้าว พร้อมบุก ยัยใส ถอยหลังไปหนึ่งก้าว กึ่งตั้งรับ กึ่งหนี
.........................................................
.........................................................
“ชั้นมีธุระ คุยกับราน .” แน่ะ..ยังไม่เลิก ชั้นกำลังจะอ้าปาก สวนคืน แต่รานมา ห้ามทับไว้ก่อน
“ใส .. ผมแต่งงานแล้วครับ แล้ว ดาเป็นภรรยาของผม เราไม่มีความลับต่อกัน” น๊านนน สามีชั้น แมนมั๊ยยะ..แบร่!!!ชั้นชนะ!! ยัยใส ทำหน้าไม่พอใจ
“ใสจะมาบอกว่า เจ้าของไร่กาแฟ ที่ติดอันดับหนึ่งของโลกกาแฟ เค้าตอบรับรานแล้ว และจะส่งวัตถุดิบมาให้ราน แต่เค้าอยากคุยรายละเอียดก่อน..แต่ติดต่อรานไม่ได้.. เพราะราน ปิด มือ ถือ!!ใสเลยมาช่วยบอกข่าว!” ยัยใส เน้นเสียงหนักช่วงท้าย และจิกหางตามาทางชั้น ..ก็ฮันนีมูนนี่ยะ จะเปิดมือถือ ให้คนอื่นมารบกวนทำไม!!
“จริงๆ เหรอครับใส!! ผมดีใจมากๆ แล้ว ผมจะติดต่อเค้าได้ยังไงครับ เค้าจะมาเมื่อไหร่” ราน ลนลาน อยากเจอ เจ้าของไร่กาแฟคนนี้ มาก.. เรื่องนี้ เรียกว่า เป็นความฝันของรานเลยก็ว่าได้นะ
“พรุ่งนี้ค่ะ.. แต่ไม่ต้อง หยุดการฮันนีมูนนะคะ เพราะ ใสให้ที่อยู่ของรานที่นี่แล้ว..จะได้ทำสองอย่างไปพร้อมกันเลย” นั่น!! มันจิกหางตามาทางชั้นอีก
“ขอบคุณมากครับ ใส คุณนี่ มืออาชีพจริงๆ” รานชื่นชมยัยใส ต่อหน้าชั้น แต่ชั้นทำเป็นยิ้ม เป็นมิตร ในใจอยากขบ หัวยัยนี่จริงๆ มารบกวนการฮันนีมูนของชั้น
งั้น เย็นนี้ ใสอยู่ ทานข้าวตอนเย็นด้วยกันนะครับ เราจะได้คุยรายละเอียด การจัดเตรียมที่พักให้เค้า” รานเชิญยัยใส ทานข้าวกับเรา!! โธ่!!ชุดอุตส่าห์ เตรียม อาหารทะเลไว้ปิ้ง ย่าง จิบไวน์ขาวกันสองคน แต่ต้องมาหาร กับยัยมารคอหอย!! แต่ชั้นต้องเก็บอาการ เพราะชั้นคือ ผู้หญิงของราน!!
ยัยฟ้าใส ใจแหล๋น(นามสกุลชั้นหาให้เอง) พักอยู่ที่เรือนรับรองแขก อีกฝั่งหนึ่งของบ้าน ไกลจากที่ชั้นกับรานพัก ชั้นเป็นคนจัดการเรื่องนี้ เพราะชั้นบอกว่า ชั้นจะจัดห้องให้แขกของราน พักที่บ้านที่เราพัก เค้าจะได้ประทับใจ ซึ่งรานก็เห็นด้วยกับชั้น^^
เย็นวันนั้น ราน ปิ้ง ย่าง ปูและปลาหมึก ที่มีไข่หวานมัน ส่วนชั้น ก็ตำน้ำจิ้มรสเด็ด ที่ชั้นถนัด ชั้นทำสองแบบ คือ เผ็ดมากและเกือบเผ็ด^^ คุณทายสิคะ ว่า รานชอบแบบไหน? แบบแรกค่ะ เพราะรานเค้าชอบความเร่าร้อน..ฮิ้วววว!!
ด้วยความหิว ชั้นกับยัยใสเลย พักรบ ชั่วขณะ ต่างคน ต่าง สวาปาม กินอาหารทะเล สดๆ อย่างอร่อย
“เธอกินส่วนก้ามปูมั๊ย” ชั้นเหลือบมอง ก้ามปูโตๆ เนื้อแน่นๆ ที่ยัยใส เขี่ยไว้ข้างจาน
“ไม่อ่ะ ชั้นชอบกินตรงใต้กระดองมากกว่า เธอจะกินเหรอ เอาไปสิ” ยัยใส หยิบก้ามปูโตๆ ให้ชั้น ชั้นยิ้มแก้มปริ
“ขอบใจนะ อ่ะนี่ กระดองปู ชั้นกินส่วนนี้ไม่เป็น ชั้นให้เธอ” ชั้นเอากระดองปูใหญ่ๆ ข้างใต้มีมันปู มีไข่ปูอัดแน่นเต็มไปหมด ให้ยัยใส
เย็นวันนั้น ราน ปิ้ง ย่าง ปูและปลาหมึก ที่มีไข่หวานมัน ส่วนชั้น ก็ตำน้ำจิ้มรสเด็ด ที่ชั้นถนัด ชั้นทำสองแบบ คือ เผ็ดมากและเกือบเผ็ด^^ คุณทายสิคะ ว่า รานชอบแบบไหน? แบบแรกค่ะ เพราะรานเค้าชอบความเร่าร้อน..ฮิ้วววว!!
ด้วยความหิว ชั้นกับยัยใสเลย พักรบ ชั่วขณะ ต่างคน ต่าง สวาปาม กินอาหารทะเล สดๆ อย่างอร่อย
“เธอกินส่วนก้ามปูมั๊ย” ชั้นเหลือบมอง ก้ามปูโตๆ เนื้อแน่นๆ ที่ยัยใส เขี่ยไว้ข้างจาน
“ไม่อ่ะ ชั้นชอบกินตรงใต้กระดองมากกว่า เธอจะกินเหรอ เอาไปสิ” ยัยใส หยิบก้ามปูโตๆ ให้ชั้น ชั้นยิ้มแก้มปริ
“ขอบใจนะ อ่ะนี่ กระดองปู ชั้นกินส่วนนี้ไม่เป็น ชั้นให้เธอ” ชั้นเอากระดองปูใหญ่ๆ ข้างใต้มีมันปู มีไข่ปูอัดแน่นเต็มไปหมด ให้ยัยใส
ขอบใจมาก “แล้วยัยใส ก็เอาน้ำจิ้มราดลงในกระดองปูแล้วตักกินอย่างอร่อย
“สาวๆ อิ่มกันหรือยัง ทานไม่รอผมเลยนะ” ราน ถือจาน ปลามึกย่าง เดินเข้ามา
“รอก็ไม่ได้กินของอร่อยสิ “ ยัยใส ตอบ ทั้งๆที่ปูเต็มปาก เราสามคนหัวเราะพร้อมกัน แล้วจิบไวน์ขาว จากนั้นก็นั่งดูดาวย่อย อาหาร แต่ยัยใส หลับไปก่อนที่เก้าอี้ริมหาด เพราะอิ่มจัด รานกับชั้น เลยช่วยกัน ยกเก้าอี้นอน ที่มียัยใส นอนหลับปุ๋ย เข้าไปในบ้าน ขืนปล่อยไว้ มีหวังคลื่นซัดเอาลงไปในทะเล บาปกรรม...
.....................
เช้าวันรุ่งขึ้น รานตื่นแต่เช้า เปิด มือถือ รอการมาของแขกคนสำคัญ ชั้นกับยัยใส ช่วยกันจัดบ้าน และดูความเรียบร้อย
“ดา..เธอไปดูอาหารในครัวสิ ช้นจะรอรับแขกกับราน” อ้าวยัยใส ข้ามคืนปากหมาเชียวนะยะ ชั้นเป็นภรรยา หล่อนน่ะ เป็นใคร?!
“ ชั้นต่างหากที่ต้องอยู่รับแขกกับราน เธอนั่นล่ะที่เข้าครัว” ชั้นเชิดหน้าตอบ แล้วเดินไปหาราน ตอนนั้นเอง ที่มีลมแรงมาก จนชั้นกับรานต้องวิ่งกลับเข้าไปในบ้าน พอลมหยุด เสียงกดกริ่งหน้าบ้านก็ดังขึ้น รานเดินไปเปิดประตู
“สวัสดีครับ ผมมาพบคุณราน ผมชื่อ ลุค”ชายหนุ่ม ผมยาว....ดวงตาแปลกแต่งดงาม ผิวเนียนหมดจด สูงโปร่ง ผมยาว สลวย สีน้ำตาล แต่งตัวดีแต่ดูลึกลับ แนะนำตัวเองกับราน
“ผมรานครับ ยินดีที่ได้รู้จัก เชิญข้างในครับ คุณลุค” ราน จับมือทักทายกับลุค ชั้นสังเกตุเห็นรานสะดุ้งนิดหน่อย แต่สีหน้ารานปกติ รานเดินมาทางชั้น และแนะนำคุณลุคกับชั้นและยัยใส ให้รู้จักกัน
“นี่ภรรยาของผมครับ คุณดา และนี่ เพื่อนของเรา คุณฟ้าใส คนที่มาแจ้งผมว่า คุณจะมาพบผม” รานแนะนำ อย่างเป็นทางการ ลุคไม่พูดอะไร นอกจากยิ้มแบบสุภาพ สงสัยเหนื่อย รานพาลุคไปดู ห้องพัก และให้ลุคพักผ่อน ส่วนพวกเราเตรียมของว่างไว้ข้างนอก ลุคเดินลงมาหาราน คุยเรื่อง ธุรกิจ ชั้นแอบมองดูราน ในมาดนักธุรกิจ..อืม..sexyจัง คิกๆๆๆๆ ทั้งสองคนคุยกันนานมาก ท่าทางซีเรียส แต่ก็มีรอยยิ้มอยู่บ้าง ชั้นไปนอนอาบแดด ยัยใส นั่งขุดหาเปลือกหอย ไม่นานนักสองหนุ่มก็เดินตามลงมาที่หาด... ในชุดว่ายน้ำ.. โอวววว ราวกับเทพบุตร...รานหล่อเข้ม ลุคหล่อร้าย..แต่ชั้นว่า สามีชั้นหล่อกว่านะ ..ชั้นเห็นยัยใส จ้องลุคตาไม่กระพริบ... อยากบอกให้มันเอาผ้าไปเช็ดน้ำลาย ที่ยืดออกมาจริ๊งงงงง
ลุคลงไปนอนอาบแดด ชั้นค่อยๆ เดินไปหารานที่กำลังจะอาบแดดเหมือนกัน “ เป็นไงบ้าง ทุกอย่างok มั๊ยคะ” ชั้นอยากรู้เรื่องราวว่าจบลงยังไง
“เรียบร้อยดีจ้ะ และเค้าจะพักกับเรา อีก สอง วัน .. ดาคงไม่ขัดข้องนะ”... ห๊า!! กขค. มาเพิ่ม เว๊นนนน เวรรรร ...เอาวะ เพื่ออนาคตของร้านกาแฟสามี ชั้นแกล้งยิ้มแบบเต็มใจให้ราน แต่ในใจอยากร้องไห้... ตั้งแต่มาฮันนีมูน..ยังไม่ได้ sweet กันเล๊ยยยย รานดึงชั้นเข้าไปกอดและหอมแก้มชั้น “อย่างอนนะ... เดี๋ยวจัดให้เต็มๆ” รานกระซิบข้างหูชั้นเสียงหวาน ปนทะเล้น ชั้นตีแขนรานเบาๆ แล้วหัวเราะคิกคักกันสองคน
เย็นวันนั้น เราสั่งอาหารมาจากโรงแรม ห้า ดาว ทานอาหารริมหาด ในชุดแบบสบายๆ ลุคดูลดความเกร็งลง เค้าคุยมากขึ้น ยิ้มมากขึ้น
ลุคลงไปนอนอาบแดด ชั้นค่อยๆ เดินไปหารานที่กำลังจะอาบแดดเหมือนกัน “ เป็นไงบ้าง ทุกอย่างok มั๊ยคะ” ชั้นอยากรู้เรื่องราวว่าจบลงยังไง
“เรียบร้อยดีจ้ะ และเค้าจะพักกับเรา อีก สอง วัน .. ดาคงไม่ขัดข้องนะ”... ห๊า!! กขค. มาเพิ่ม เว๊นนนน เวรรรร ...เอาวะ เพื่ออนาคตของร้านกาแฟสามี ชั้นแกล้งยิ้มแบบเต็มใจให้ราน แต่ในใจอยากร้องไห้... ตั้งแต่มาฮันนีมูน..ยังไม่ได้ sweet กันเล๊ยยยย รานดึงชั้นเข้าไปกอดและหอมแก้มชั้น “อย่างอนนะ... เดี๋ยวจัดให้เต็มๆ” รานกระซิบข้างหูชั้นเสียงหวาน ปนทะเล้น ชั้นตีแขนรานเบาๆ แล้วหัวเราะคิกคักกันสองคน
เย็นวันนั้น เราสั่งอาหารมาจากโรงแรม ห้า ดาว ทานอาหารริมหาด ในชุดแบบสบายๆ ลุคดูลดความเกร็งลง เค้าคุยมากขึ้น ยิ้มมากขึ้น
“ผมขอโทษนะครับ ที่มาระหว่างการ ฮันนีมูนของคุณกับราน” ลุคเดินมานั่งลงข้างๆชั้น ที่ริมหาด ในมืถือแก้วเครื่องดื่ม รอยยิ้มที่ไม่มากไป บอกยากว่า เป็นมิตร หรือ คิดอะไร
“ไม่เป็นไรค่ะ มากันหลายคนก็สนุกดีนะคะ อยู่สองคน ชั้นกับรานคงเหงา” ชั้นแหลไปงั้นล่ะ แต่ในใจก็แอบเศร้า
ราน เดินมาสมทบ... พูดคุยกัน เราถึงได้รู้ว่า ลุคเป็นนักธุรกิจหนุ่มที่เก่งมากๆ เค้าคิดแผนการตลาด จากการล้มเหลว จนมาเป็น อันดับหนึ่งของโลก ในวงการ กาแฟ... กิจการของเค้า มีมูลค่ามหาศาล แต่เค้าไม่เคยหยุดคิด
“ผมมีเมล็ดกาแฟ อยู่พันธุ์หนึ่ง ผมได้มาจาก ทาง แอฟริกาในส่วนที่เป็นป่าที่ยังไม่มีใครเข้าไปถึง แต่ผมเข้าไปได้ และได้เจ้านี้มา.. ผมมีแค่เมล็ดเดียว หลังจากผมคุยกับราน ผมอยากให้รานเป็นคนปลูก และขยายพันธุ์ของมัน ผมจะออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดให้ และมีค่าตอบแทนให้ราน ตามแต่รานต้องการครับ” โห.. คนอื่นไม่เคยไป แล้วลุคไปได้ยังไง แล้วกาแฟอะไร ทำไมมันมีเมล็ดเดียว... ถั่วของแจ๊คผู้ฆ่ายักษ์ หรือเปล่า???? ชั้นจินตนาการไปเรื่อย
“ ทำไมต้องเป็นรานล่ะค่ะ”ชั้นสงสัย ว่าทำไมต้องเลือกสามีของชั้น
“เพราะ ราน เป็นคนมีความตั้งใจจริง จิตใจดี เค้ารักกาแฟ ทุกเมล็ด เรื่อง การดูแลสวนกาแฟ รานเป็นมือวางอันดับต้นๆของโลกกาแฟ ผมติดตามเรื่องของราน มานานแล้วครับ และรานเป็นคนที่ราศีเดียวกับผม “ ลุค สรุปแบบแปลกๆ..ปลูกกาแฟ ต้องจับยามสามตา ใช้ราศีในการร่วมธุรกิจ ???!!! แต่ว่า ทำไมลุค ถึงรู้เรื่อง ของราน ดีขนาดนั้น..บางเรื่อง ชั้นยังไม่รู้เรื่องเลย เช่น รานกับ เมล็ดกาแฟ..ชั้นรู้แค่รานชงกาแฟ หอมมาก ทำขนมก็อร่อย... เรื่องอะไร หวานๆ รานทำอร่อยหมด กรี๊ดดดดดด ^^
ตอนนั้นเอง เสียงของยัยใสก็ทำลายความสงบของท้องทะเล
“เฮ้!! ทุกๆคน มาดูนี่ มีปลาอะไรไม่รู้ น่ากิน เอ๊ย หน้าตาประหลาดมาก ตัวใหญ่ หางเบ้อเริ่ม มันอยู่หลังก้อนหินค่ะ” ยัยใสโหวกเหวก และโบกมือเรียกพวกเราไปดู
“ปลาฉลามมั๊งจ๊ะ มันคงซุ่มรอคาบเธอลงน้ำไปกินน่ะจ้ะ “ ชั้นพูดไปงั้นล่ะ ให้ยัยนี่เงียบเสียงลง แล้วยัยใสก็ว่ายน้ำกึ่งวิ่งขึ้นมาริมหาด..
“จริงๆ นะ ชั้นเห็น ไปดูกันเถอะ” แน่ะ มันยังไม่จบ มันยังมาลากเราไปดูอีก รานเดินไปดูที่โขดหิน แล้วทำไมทำมือ ว่า ไม่มีอะไร ชั้นว่า ยัยใสตาฝาดว่ะ ตาลายด้วย
ชั้นตาฝาดไปมั๊ยนะ ทำไมที่รอบตัวลุค มีแสงออร่า... ไม่หรอกน่า คงเป็นแสงดาว หรือ แสงจากท้องฟ้ามากระทบพอดี
คืนนั้น ทุกคนนั่งอยู่รอบกองไฟ แต่หลังโขดหิน มีสายตาคู่หนึ่งจ้องมาทางเรา
to be continued
“ปลาฉลามมั๊งจ๊ะ มันคงซุ่มรอคาบเธอลงน้ำไปกินน่ะจ้ะ “ ชั้นพูดไปงั้นล่ะ ให้ยัยนี่เงียบเสียงลง แล้วยัยใสก็ว่ายน้ำกึ่งวิ่งขึ้นมาริมหาด..
“จริงๆ นะ ชั้นเห็น ไปดูกันเถอะ” แน่ะ มันยังไม่จบ มันยังมาลากเราไปดูอีก รานเดินไปดูที่โขดหิน แล้วทำไมทำมือ ว่า ไม่มีอะไร ชั้นว่า ยัยใสตาฝาดว่ะ ตาลายด้วย
“นี่ หล่อน.. อย่ามาทำให้แขกของรานตกใจสิ เธอน่ะมันตาลาย”ชั้นลากยัยใส ไปนั่งอยู่เก้าอี้ บอกให้นั่งพักที่นี่ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น ยัยใส ยังยืนยันว่า เห็นจริงๆ ชั้นส่ายหน้าแล้วเดินไปหารานที่เปลี่น ท่ามาเป็น นอนเล่นอยู่เปลชายหาด แถวโขดหินนั้นแทน ลุคลงไปว่ายน้ำ.. ดูท่าทาง สบายๆ ไม่กลัวอะไร ที่ยัยใสเห็นเลยซักนิด แถมบอกว่า ถ้าปลาใหญ่จริงๆ จะจับมาขังไว้
พวกเราอยู่ที่หาดจนเย็น...ตกลงกันว่า จะเล่นรอบกองไฟ ย่าง ของกินอร่อยๆกัน แบบง่ายๆ ลุดดูตื่นเต้นมาก ชั้นดีใจที่การฮันนีมูนของชั้นกับราน ทำให้ปขกคนสำคัญของราน( ไม่ใช่ยัยใสนะ) มีความสุข และทุกอย่างราบรื่น
“ดาจ๊ะ ถ้าดายังไม่อยากกลับ เราอยู่ต่อได้นะ “รานบอกชั้น ตอนเรานั่งรอบกองไฟ สายตารานอบอุ่น( เพราะกองไฟมั๊ง)
“ ไม่ค่ะ ดาอยากกลับบ้านของเรา รานจะได้จัดการเรื่อง ธุรกิจของรานต่อไงคะ คุณลุคจะได้ไปเห็นร้านของคุณด้วย” ชั้นตอบเอาใจราน แต่จริงใจ.. ขืนอยู่ที่นี่ ยัยใส เกาะรานกับชั้น ไม่หยุดแน่ๆ
รานยิ้ม และ หอมหน้าผากชั้นแทนคำตอบ ชั้นกระซิบบอกราน ด้วยน้ำเสียงออดอ้อนว่า” อย่าลืมที่สัญญากับดาไว้นะคะ...จัดเจ็ม จัดหนัก” รานอมยิ้ม และกัดริมฝีปากของตัวเองแบบน่ารัก น่าฟัด ฮ่า!!! ยัยใสนั่งเขี่ยฟืน เอาเป็นเอาตาย สงสัยอยากให้ถ่านไฟเก่าคุ แ เอ๊ะ ไม่ใช่สิ รานไม่เคยเป็นแฟนยัยใสนี้นา จะคุได้ยังไง คืนนั้น พวกเราอยู่ไม่ดึก เพราะ บ่ายพรุ่งนี้เราจะเดินทางกลับ พร้อมกันทุกคน เราเชิญลุคพักที่บ้านของเรา ลุคบอกว่า ต้องรีบกลับ แต่ทันที ทำธุระทางบ้านเสร็จ เค้าจะมาเช่าที่พัก ที่เมืองที่เราอยู่ และมาช่วยรานดูแล เมล็ดกาแฟ เมล็ดเดียวในโลก(?)
พวกเราอยู่ที่หาดจนเย็น...ตกลงกันว่า จะเล่นรอบกองไฟ ย่าง ของกินอร่อยๆกัน แบบง่ายๆ ลุดดูตื่นเต้นมาก ชั้นดีใจที่การฮันนีมูนของชั้นกับราน ทำให้ปขกคนสำคัญของราน( ไม่ใช่ยัยใสนะ) มีความสุข และทุกอย่างราบรื่น
“ดาจ๊ะ ถ้าดายังไม่อยากกลับ เราอยู่ต่อได้นะ “รานบอกชั้น ตอนเรานั่งรอบกองไฟ สายตารานอบอุ่น( เพราะกองไฟมั๊ง)
“ ไม่ค่ะ ดาอยากกลับบ้านของเรา รานจะได้จัดการเรื่อง ธุรกิจของรานต่อไงคะ คุณลุคจะได้ไปเห็นร้านของคุณด้วย” ชั้นตอบเอาใจราน แต่จริงใจ.. ขืนอยู่ที่นี่ ยัยใส เกาะรานกับชั้น ไม่หยุดแน่ๆ
รานยิ้ม และ หอมหน้าผากชั้นแทนคำตอบ ชั้นกระซิบบอกราน ด้วยน้ำเสียงออดอ้อนว่า” อย่าลืมที่สัญญากับดาไว้นะคะ...จัดเจ็ม จัดหนัก” รานอมยิ้ม และกัดริมฝีปากของตัวเองแบบน่ารัก น่าฟัด ฮ่า!!! ยัยใสนั่งเขี่ยฟืน เอาเป็นเอาตาย สงสัยอยากให้ถ่านไฟเก่าคุ แ เอ๊ะ ไม่ใช่สิ รานไม่เคยเป็นแฟนยัยใสนี้นา จะคุได้ยังไง คืนนั้น พวกเราอยู่ไม่ดึก เพราะ บ่ายพรุ่งนี้เราจะเดินทางกลับ พร้อมกันทุกคน เราเชิญลุคพักที่บ้านของเรา ลุคบอกว่า ต้องรีบกลับ แต่ทันที ทำธุระทางบ้านเสร็จ เค้าจะมาเช่าที่พัก ที่เมืองที่เราอยู่ และมาช่วยรานดูแล เมล็ดกาแฟ เมล็ดเดียวในโลก(?)
ชั้นตาฝาดไปมั๊ยนะ ทำไมที่รอบตัวลุค มีแสงออร่า... ไม่หรอกน่า คงเป็นแสงดาว หรือ แสงจากท้องฟ้ามากระทบพอดี
คืนนั้น ทุกคนนั่งอยู่รอบกองไฟ แต่หลังโขดหิน มีสายตาคู่หนึ่งจ้องมาทางเรา
to be continued
No comments:
Post a Comment