ตอนที่ 5 เราคงต้องเป็นแฟนกัน ???

รุ่งขึ้นชั้นกับริวก็ออกเดินทางไป บ้านริมทะเลของริว ริวขับรถไปจอดที่สนามบิน แล้วเราก็นั่งเครื่องบินไป เกาะลั๊นลา ^^


ไม่นานนัก เราก็มาถึงบ้านพักริมทะเลของริว...
“ที่นี่ ไม่มีใครอยู่เหรอ ริว”
“ไม่มี ปิดไว้..แต่ ทุกอาทิตย์จะมี พ่อบ้าน มาดูแล ทำความสะอาด เธออย่าคิดมาสบายนะ ชั้นบอกให้พ่อบ้านหยุด และเธอต้องทำงานทุกอย่างช่วงที่มาเที่ยว” .งอ้าว เอาแล้วมั๊ยล่ะ ตาริว.. ชั้นไม่ได้มารับใช้นายนะว๊อยยย แต่เอาเถอะ แลกกับการมาเที่ยวทะเล..

“มาแล้วเหรอ ริว” เสียง คุ้นหูมาก.. ยัย แพงพวย!!! มาได้ยังไง ชั้น งง สุดๆ และโมโหนิดๆ หันไปมองริว ริวหน้านิ่งมาก

“เธอมาได้ยังไง “
“อย่าลืมสิว่าชั้นมีกุญแจทีนี่ หนึ่งชุด... เธอลางานหนึ่งอาทิตย์ ชั้นเดาเลยว่าเธอต้องมาที่นี่..ที่เราสองคน..เคย...” ยัยแพงพวย กำลังจะพูดอะไรซักอย่าง แต่ทำเป็นสะดิ้ง อมไว้แล้วทำตากวนประสาทมางชั้น
“เอากุญแจคืนมา แล้วเธอก็กลับไปซะ หรือ จะให้ชั้นโยนเธอออกไป”ริวเสีงแข็งใส่แพงพวย
“ไม่กลับ! ชั้นจะอยู่ทีนี่” ยัยแม่มดเสียงแข็งคืน
“ตามใจ แต่เธอไม่ใช่แขกของชั้น แขกของชั้นมีคนเดียวคือ ดา แฟนของชั้น” ริวดึงชั้นเข้ามาโอบไว้ใกล้ๆ ถึงจะดูตอแหล แต่ชั้นกดก็ดีใจที่ริว ให้ความสำคัญกับชั้น
“ชั้นไม่เชื่อหรอกนะริว ว่าเธอเป็นแฟนกับยัยนี่ เชอะ...”
ยัยแม่มดพูดจบแล้วเดินไปที่ทะเล.... ชั้นมองตาม... ยัยแม่มด ถอดชุดคลุมออก เป็ชุดว่ายน้ำ..ยัยนี่กะ อ่อย ริวแน่ๆ...หนอย... แต่หุ่นยัยแพงพวยดีจริงๆ ชั้นตกขอบเลยล่ะ ริวถอนหายใจ แล้วบอกให้ชั้นเอาของไปเก็บในห้องเดียวกับริว
“เฮ้ย จะมานอนห้องเดียวกันได้ไงล่ะริว”ชั้นตกใจมาก

“จะไปนอนแยกได้ไงล่ะ แพงพวยเค้าอยู่ด้วย เค้าก็จับได้สิว่า เราไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆ แล้วอีกอย่าง ที่นี่ ก็มีแค่ สองห้อง” งานเข้าแล้วชั้นทีนี้.... ชั้นเหลือบไปมองยัยแม่มด ที่ทำเป็นนอน อ่อย อาบแดด อยู่หาดทราย เชอะ..อ่อยไปให้แห้งเกรียมเถอะย่ะ ริวกับชั้นเราจะสวีทกันให้ดู ในห้องของริวเป็นห้องใหญ่ มีเตียง สองเตียง ..ห้องโทนสีสบายตา ห้องน้ำ หนึ่งห้อง ..ใจชั้นเต้น ตุ้บตั้บ ไม่เคยอยุ่ห้องร่วมกับผู้ชายมาก่อน..ริวทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วถอนหายใจ... ชั้นเหลือบมอง แล้วก็เก็บของให้เข้าที่... หันมาอีกที ตาริวหลับซะแล้ว

ชั้นลองชุดว่ายน้ำที่มี..ว๊า... มีแต่แบบเชยๆ...อยากได้ชุดใหม่แต่มีมีเงิน...ช่างมัน มีอะไรก็ใส่แค่นั้นล่ะ ..เหนื่อยจัง...งีบซักหน่อย ดีกว่า ชั้นเดินไปที่เตียง งีบเหมือนริว

...แตร่งงงงง!!!! เสียง รี๊ดด กีตาร์ดังมาจากข้างล่าง ชั้นสะดุ้งสุดตัว กำลังจะเคลิ้มหลับ เป็นใครไปไม่ได้ นอกจากยัย แม่มดพวงไข่ เอ๊ย แพงพวย ยัยตัวซวยประจำเรื่อง ชั้นเดินลงส้นเท้าตึงๆๆๆ ลงมา
“จะเล่นหาพระแสงอะไรยะ ชั้นกำลังจะงีบกับริวนะ” ยัยแพงพวยยิ่งดีดดังกว่าเก่า เชอะ..จะขัดขวางชั้นกับริวล่ะสิ ชั้นเดินหนีไป ทำเป็นไม่สนใจ
“ ไปนอนอยู่ในอ้อม กอดริว ก็ไม่ได้ยินเสียงอะไรแล้วล่ะ”ชั้นพูดใส่ให้ยัยแม่มดได้ยิน

เดินขึ้นไป ริวตื่นแล้ว..สงสัยตื่นเสียงดนตรีของยัยแม่มด ริวนั่งเล่นอยูที่พื้นห้อง.. ตานี่ เสื้อแสงก็ไม่ใส่ ..จะสบายอะไรนักหนา. ชั้นเดินเข้าไป นั่งตรงข้ามริว ..เราสองคนไม่ได้คุยอะไรกัน แต่นั่งมองท้องฟ้า แล้วก็ฟังเสียงกีตาร์ดังๆของยัยแพงพวย.. แว๊บนึ่งชั้นเห็นริวยิ้มให้ชั้น แล้วชั้นก็ทำหน้า ตลกๆ ใส่ริว เราสองคนหัวเราะกิ๊กกั๊ก แล้วก็ลุกเดินแยกกันไป เก็บข้าวของ

...บ่ายคล้อยๆ อากาศดีมากๆ ชั้นเดินลงมานั่งเล่นริมหาด...

“ถ้าได้อยู่ที่นี่ ตลอดไปก็ดีสิ” ชั้นพูดเบาๆกับตัวเองและสายลม
“ก็อยู่ตลอดไปสิ” เสียงนุ่มๆ ดังมาจากข้างหลัง.. ไม่ต้องหันมานะ จะให้ฟังเสียงทะเล.. ริวนั่งลงข้างหลังชั้นแล้วเอามือสองข้าง เข้ามาใกล้ๆหูชั้น ..ริวบอกให้หลับตาแล้วฟังเสียงทะเล.. กำลังเคลิ้มๆ...ริวก็มาต่อด้วยประโยคว่า

“เย็นนี้เธอต้อง ปิ้งปลาหมึกนะ “ แล้วก็ลุกเดินหนี..อีตานี่ ไม่มีความโรแมนติกเล๊ยยยยย


เย็นวันนั้น ทานอาหารเย็นแล้ว ชั้นครึ้มใจมาก.. เลยยกเทปเล็กมี่เอามาด้วย ออกมาริมหาด อย่าถามนะว่าริวหายไปไหน.. ชั้นก็ไม่รู้ ขาไม่ได้ติดกัน ส่วนยัยดอกแพงพวย ก็หายไป..ช่างมัน..วันนี้สบายจัง...

“ทุกค่ำคืนฝากกับความมืดไป..กอดเธอไว้อย่าให้ร้าวรอน..” เพลง ทัดทาน ของ ลุงกี้ อริสมันต์ ดังมาจากเทป.. เพลงนี้ เนื้อหาเศร้าดีมาก ฟังแล้ว อิน...ชั้นต้องหาผู้ชาย ที่อบอุ่น มาไว้ในครอบครองให้ได้!!!
แกร่ก... เสียงปิดเทป ใครวะ... ตาริวนั่นเอง
“มาปิดเพลงชั้นทำไม “ ชั้นถามแนวเคืองๆ
“ฟังชั้นร้องดีกว่า” พูดจบ นายริวก็ร้องเพลง ทัดทาน แบบไม่มีดนตรี แต่..บ๊ะจ้าววว มัน ไพเราะม๊ากกกก
“มีเธอเสมอ อยู่เคียงใจ รับรู้รับฟัง ที่เป็นไป ยามมีปัญหา ยังอุ่นใจ ช่วยกันไข ช่วยเป็น เช่นกำลัง.. ทำหนักให้เบา”...แน๊..จบท่อนนี้ ริวเหล่มามองชั้น ชั้นกำลังแอบมองอยู่ เลยต้องหลบวูบ.. ริวร้องต่อไป...จนจบเพลง....”..จะร้อนหนาวเย็น ห่วงเธอ...รักษาตัว”

...”ไงล่ะ เพราะกว่าเทปเธอมั๊ย” น้ำเสียงกวนตีนมาก ชั้นเลยเบ้ปาก บอกงั้นๆล่ะ ..แต่ชั้นแอบจี๊ดที่อยากให้ ริวร้องให้ชั้นฟังจริงๆ..แบบว่า พิเศษ For me Only!!! ชั้นเปิดเพลงเหมือนเดิม แต่นี้ ทำนอง pop rock พักความโศกไว้ก่อน

“เล่นน้ำกันมั๊ย” พูดจบ ตาริว ลากชั้นลงน้ำทันที “มาทะเล ไม่เล่นน้ำให้สนุก แสดงว่ามาไม่ถึง” ริวหัวเราะตอนลากชั้นลงน้ำ.. ชั้นไม่เคยเห็นริวหัวเราะแบบนี้มาก่อน ชั้นเลยพลอย สนุกไปด้วย..เคยเห็นตัวโกง ชอบแกล้งเป็นตะคริว ให้พระเอกมาอุ้ม..ชั้นทำแบบนั้นบ้างดีมั๊ย.. ไม่เอาดีกว่า..แหลไป...ไม่girl !!
ริว เข้าประชิดตัวชั้นมาก แต่คงเพราะเค้ากำลังสนุกเหมือนเด็ก

ชั้นชวนริว เดินขึ้นหาด เพราะเหนื่อยแล้ว แต่ต้องตกใจ เพราะจู่ๆ ริวก็ดึงชั้นเข้าไปชิดตัว

ที่แท้ ตาริวก็แค่จะลากชันมา ตั้งไว้ตรงหน้า แล้ว เริ่มชวนออก step dance ตามเพลง ที่ดังจาก วิทยุของชั้น ชั้นขำก๊าก..โถ คิดไปเองนึกว่า ริวจะทำโรแมนติกดึงเข้าไปกอดและจูบ ที่ไหนได้ ชวนเต้นด้วกัน!!

แต่แล้ว จู่ๆ..ริวก็ ดึงชั้นเข้ามาใกล้ ชั้นก็นึกว่า จะเต้นท่าใหม่ ที่ไหนได้'''''''''''''''''''
ริวดึงชั้นเข้าไป จูบ .....นิ่มนวล...และเนิ่นนาน...

ริวถอนริมฝีปากออกจากปากชั้น แล้วไล่ลงมาที่เนินอกของชั้น
..เดี๋ยวๆ ตรงนี้เลยเหรอ ไม่ได้ๆ นะริวนอกจากมันแข็ง เพราะมันเป็นหินแล้ว..ชั้นยังไม่อยากเสียตัวให้คนที่ไม่ใช่แฟนนะยะ แล้วชั้นยังเรียนไม่จ๊บบบบ... ชั้นผลักริวออกไป (ทั้งๆที่เสียดาย) ริวดึงชั้นกลับมากอดใหม่ แรงริวเยอะมาก จนชั้นกลัว ริวจูบชั้นอีก ทีนี้ หนักหน่วงกว่าเดม มือของริว เอื้อมไปปลดสายเสื้อชั้นในว่ายน้ำของชั้น..ชั้น ดันริวออก ด้วยความกลัว

“ริว!!! นายทำบ้าอะไร. ชั้นตะคอกใส่ริว แล้วเดินหนีเข้าบ้านไป ..อยู่ต่อไป ชั้นเสียตัวแน่!! ชั้นเดินขึ้นห้อง.. เตรียมย้ายห้อง อยู่ต่อในห้องเดียวกับริวไม่ได้แล้ว.. ริวเดินตามขึ้นมา ล๊อคห้อง ชั้นตกใจมาก
“ผมขอโทษ เธอจะไปไหน” ริวถามเสียงแข็ง
“ย้ายห้อง ชั้นนอนห้องเดียวกับนายไม่ได้ นายไม่ได้รักชั้น ไม่ได้ เป็นแฟนชั้น นายจะมาจูบ มาลวนลามชั้นได้ยังไง” ชั้นต่อว่าริว
“แต่เธอ ก็ จูบตอบ” ริวพูดเสียงทะเล้น
“ไม่ตลกเลยริว นายเอาความรู้สึกของผู้หญิงมาล้อเล่น” ชั้นแบกกระเป๋าเตรียมหนีไปห้องอื่น ริว ฉุดแขนชั้นไว้ ดึงกระเป๋าชั้นแล้ว วางไว้ ..
“เธอ ไม่ชอบชั้นเหรอ” ดูมันถาม ผู้ชายอะไรวะ มาถามผู้หญิงก่อน ชั้นไม่ตอบ แล้วหันหน้าหนี
“นายถามแบบนี้ เพื่ออะไร..เราเป็นแค่แฟน กำมะลอ อีกไม่กี่วัน ชั้นก็เปิดเรียน สัญญาเราก็จบ แยกย้ายกันไป” ชั้นพูดป ทั้งๆที่ใจเจ็บจี๊ด นี่ชั้นชอบริวจริงๆเหรอ?
“งั้นเราก็ต่อสัญญา.. เธอก็เรียนต่อไป เรียนให้จบ แต่ก็คบกับชั้น แบบจริงจัง..ได้มั๊ยล่ะ” ริวพูดแล้วแสดงท่าทีเขินๆ
“นี่นาย ชวนชั้น เป้นแฟนจริงๆเหรอ” ชั้นถามเพื่อความแน่ใจ
“เออ สิ!!ยัยโง่!! ถามย้ำมาอยู่ได้” นี่ชั้น ฝันไปเหรอ ริวกับชั้นจะเป็นแฟนกัน
“แต่ ต้องไม่มีเรื่องอย่างว่า จนกว่า ชั้นจะเรียนจบ และเราแต่งงานกันนะ” ชั้นเริ่มมีข้อสัญญากับริว
“ใครบอกว่า ชั้นจะแต่งงานกับเธอ “ริวหันมามองหน้าชั้น
“งั้นจะเป็นแฟนกันทำ สากกระเบืออะไรล่ะ” ตานี่ อยากหลอกฟันชั้นแหงๆ ไม่คิดแต่งงาน แต่ชวนเป็นแฟน

“ok ok เลิกทะเลาะ”ริวตัดบท” ไม่ทำ ก็ไม่อำ อย่ามาขอก็แล้วกัน” ..ต๊ายย หลงตัวเองตาบ้า...
..ตอนนี้ ชั้นกับริวเป็นแฟนกันจริงจังแล้วนะคะ

อยากรู้ว่า ถ้ายัยแพงพวยรู้จะเป็นยังไงน๊า...คืนนั้น ชั้นนอนไม่หลับ..ตื่นเต้น และนึกถึง ความอ่อนโยนของริว นอน จูบราตรีสวัสดิ์ชั้น.. ริวก็นอนที่นอนริว ชั้นก็นอนที่นอนชั้น แต่เราสองคนมีด้านสีแดง ผูกที่นิ้วก้อยเชื่อมหากัน^^
ปล. ยัยแพงพว หลับอยู่นี่ค่ะ หลับตั้งแต่อาหารเย็น ที่หลังโขดหิน จนถึงเช้า

ตามตอนที่ 6 นะ ^^