ถึงเลวก็จะรัก TS2 Story ตอนที่ 2-3

ตอนที่ 2
ริวพาชั้นมาดูห้องนอนของชั้น ..เออ ดีที่เป็นสัดส่วน ห้องน้ำของใครของมัน
“อาหาร จัดตอนเช้า 8.00 เที่ยง 12.00 ไม่ต้อง เพราะชั้นทานที่ร้าน” เออ ใช่ ริวทำงานกลางคืนนี่นา..ที่ไหน น๊า อยากรู้ แต่ไม่เป็นไร ไม่บอก ชั้นตามไปเองก็ได้ ชั้นมีสิทธิ์นี่นา
“แล้ววันนี้ ให้ทำอาหารป่าวล่ะ “
“ทำ เพราะวันนี้ ไม่ได้ไปทำงาน หยุด ทุกวันพุธ” คุยกับชั้น ไม่มองหน้าเลยว่ะ ชั้นแอบชำเลืองมองริว นิดๆ ตานี่ หล่อไม่เบานะเนี่ย.. ริวสังเกตุเห็นชั้นแอบมอง ชั้นเลย หลบสายตาวูบ

และงานแรกของชั้นคือ  อาหารเย็นของริว......แอ่น แอ๊นนน  เมนู มือแรกของชั้น  สำหรับนายริว” สลัดสารพัดนึก”... ริวนั่ง นิ่ง จ้องอาหาร ราวกับเป็นศัตรู..

“นี่อะไร”

“อาหารสุขภาพ  มื้อเย็นต้อง ไม่กินมากไป เดี๋ยวอ้วน” ชั้นพูดไปงั้นล่ะ  ชั้นเปิดออกมาจากระป๋องที่ซื้อมาจาก ร้านสะดวกซื้อ หน้าปากซอย ชั้นทำอาหารเป็นที่ไหนล่ะ  ริวเอาเข้าปาก แล้วคายออกมาทันที

“เธอทำอาหารไม่เป็นใช่มั๊ย นี่มันรสชาต อาหาร กระป๋องชัดๆ” แน๊!! รู้ทันชั้นอีกนะ  ชั้นพยักหน้า แบบจำนน..

“ อือม งั้น อาหารเธอไม่ต้องทำ ชั้นจะสั่งมาจาก ร้านอาหารเจ้าประจำเหมือนเดิม  “ ชั้นรู้สึกผิดนิดๆ แต่ทำไงได้ล่ะ ไม่อยากถามชั้นก่อนนี่นาว่า ทำอะไรเป็นบ้าง เฮอะ!! พอตกค่ำ..ชั้นเริ่มว่างๆ มองไปรอบๆ สะดุดที่รถของตาริว

เออ..ตาริวนี่ ท่าทางไม่ใช่กิ๊กก๊อกนะ รถที่จอดอยู่ที่เก็บขยะก็ BMW หรือว่าขโมยมาหว่า!! ...เดินลงไปข้างล่างดีกว่า อยู่แต่ในห้องเบื่อจะตาย...อ้าว นายโย่งสงสัยหลับแล้ว ไฟห้องปิด..

“จะไปไหน” ชั้นสะดุ้งโหยงกับเสียงคุ้นหู ตอนชั้นกำลังจะเปิดประตูออกไปสูดอากาศข้างนอก
“ชั้นจะไปเดินเล่น นอนไม่หลับ” ชั้นหันไปมองริว แล้วต้องปิดตา..ริวในชุดนอน มีแต่กางเกง ไม่ใส่เสื้อ..ตานี่ อ่อยชั้นหรือเปล่าวะ
“กลางคืน มันอันตราย อย่าออกไป เดี๋ยวโดนลากไปข่มขืน จะหาว่าไม่เตือน” อ้าว ไอ้นี่ ..ขู่แบบนี้ ชั้นจะกล้าไปไหนวะ
“นอนไม่หลับ ก็ไปดูดาวที่ชั้นสอง ตามมา” ชั้นเดินตามไป อย่างว่าง่าย...ริวพาชั้นออกมาที่ระเบียง..โอ้โห.... ดาวเต็มไปหมด !!
“กาแฟมั๊ย ชั้นชงเป็นนะ เอาแบบไหน”


“กาแฟดำ ไม่ใส่น้ำตาล”
..ไม่นานนัก กาแฟหอมๆก็มาถึงมือของริว...กาแฟ ใส่น้ำร้อน จะยากอาร๊ายยยยยย
“กาแฟ อะไร ไม่หอม ไม่ได้เรื่อง” ริว ดมกลิ่น แล้วไม่จิบซะงั้น เอ๊...ตานี่ ทำไมมันเรื่องมากนักวะ ก็แค่กาแฟร้อน อะไรนักหนา
เออ ไม่ดื่มก็เอาคืนมา ชั้นจิบเองก็ได้(วะ)
“ริว...นายบอกชั้นหน่อยว่า นายนึกยังไง ถึงมาลากชั้นมาเป็นแฟนจำเป็น”

ไม่ได้คิดอะไร   พอดีวันนั้น เดินออกไปเจอเธออยู่คนเดียวพอดี เลยลากมา” ตอบหน้าตาเฉย..ถ้าเจอหมาตัวเมีย จะลากมาด้วยมั๊ย!!! ตอบเสร็จ นายริวก็เดินไปนั่งวาดภาพอยู่โต๊ะวากภาพ(มั๊ง)ซะงั้น  ชั้นก็เลยนั่ง ปล่อยขาหย่อนลงตรงระเบียงแบบสบายๆ

“ริว ริว มาดูดาวนี่เร็ว..ดาวอะไร มันจุ้มๆ กันอยู่?”

“ไม่รู้... ไม่ได้เรียน  ดาราศาสตร์มา”  อ้าว ไอ้นี่...เออ ง่วง...ริวยังนั่งวาดรูปอยู่ ชั้นเลยขอตัวไปนอนก่อน...

..เช้าแล้ว  อาหารพร้อม.. นายริวไปไหน..เดินไปดูที่ห้องคงไม่เป็นไร..

“ริว ริว นาย ok มั๊ย “ ชั้นเข้าไปนะ..เงียบไปนานมาก..

“กรี๊ดด ริวๆๆ  นายอย่าตายนะ ทำไมนอนท่านั้น” ริวนอนคว่ำหน้า แขนห้อยลงมา.. พอได้ยินเสียงชั้น นายริว พลิกตัวขึ้นมา มองหน้าชั้น..

“เธอเข้ามาทำไม.. ออกไป” ...เสียงดุ แบบนี้ทำชั้น แจ้นออกมา แทบไม่ทัน.. ไอ้เราเป็นห่วงแท้ๆ แต่ดันมาด่าเราซะงั้น อารายวะ

‘’’แต่นายริว ในชุดนอนเนี่ย...น่าฟัดว่ะ.. เฮ้ย!! ไอ้ดา อ่าคิด นอด กรอบ ตบๆๆ หน้าตัวเอง เรียกสติ!!!

 .ริวเดินลงมาจากห้องนอน  ทานข้าวเช้าที่ ทางร้านส่งมา ชั้นเอามาจัดใส่จาน แล้วก้เข้าห้องซ้อมดนตรี ชั้นก็นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างล่าง.. ริวออกมาจากห้องซ้อมดนตรี เพื่อมาบอกชั้นว่า

“ยัยแห้ง...พรุ่งนี้ เพื่อนชั้นจะมาบ้าน เธออย่าหลุดนะ อย่าให้เค้าจับได้ว่า เธอมันแฟนกำมะลอ  เออ ชั้นรู้น่า เชอะ ยังกับตัวเองหล่อจะตาย..  

“ริว..นายไม่พาชั้นไปทีที่ทำงานด้วยเหรอ”ชั้นแกล้งถามไปงั้นล่ะ

“ยังไม่ถึงเวลา” ตอบแบบไม่มองหน้าชั้นอีกแล้ว แล้วก็หยิบกีตาร์สะพายหลังออกไป... ชั้นวิ่งปรี๊ดด ขึ้นไปชั้นสอง ตรงห้องนอน ปิดไฟ ตั๊บๆๆๆๆ มึดตึ๊บ แล้ว แอบดูว่า ริวไปทิศไหน.. ไม่น่าไกลจากที่นี่ เพราะริวไม่ได้ เอารถไป แล้วปกติ พวกนักดนตรี จะไม่พักไกลเกินที่ทำงาน !!!นั่นไงๆๆๆๆ  ผับ หัวมุมโน๊นน นั่นเอง..ที่ๆนายริว แบกชั้นขึ้นบ่า ตอนชั้น พยายามหนีกลับบ้านนี่หว่า..  มันก็ไม่ไกล แต่ทำไม วันนั้น นายริว พาชั้นขับรถวน จน งงและดูเหมือนไกลนะ??!! 

ช่างมัน..นอนก่อน พรุ่งนี้ ริวบอกว่า เพื่อนจะมา.. ชั้นต้องทำอะไรบ้างนะ...คิดๆๆ  คร่อกกกกก ...   

 ..........................

ช่วงสายๆ เพื่อนๆของริวก็มา... ชั้นก็นึกว่า จะมาทำอะไร..มานั่งเล่นไพ่!!! แล้วยัยแม่มดยังคอยจิกชั้น ให้หาของทานเล่น เครื่องดื่มมาให้อีกนะ...ทำยังกับชั้นเป็นคนใช้ นายริวก็ไม่ได้ว่าอะไรซักคำ นั่งเล่นไพ่ หัวเราะกับเพื่อนซะงั้น

 

ชั้นไม่รู้จะทำอะไรเลย เดินหนีออกมาจากประตู  ริวก็ไม่ได้เรียกให้ชั้นกลับไป.. เชอะ แล้วมาบอกว่า ให้ชั้นทำให้เนียน.. ให้เป็นคนใช้ให้เนียนเหรอยะ

ตอนที่ 3

“ออกมาทำอะไร..ทำไมไม่อยู่กับชั้น” ริวเดินออกมตามชั้น

 

อยู่ทำไม?  ชั้นไม่ใช่คนใช้นะ มาจิกให้ทำโน่นทำนี่ แล้วพวกนายก็นั่งเล่นไพ่ กันสนุก” ชั้นเหวี่ยงคืนเบาๆ

“งั้นเธอไปนั่งข้างๆชั้น นั่งเฉยๆ นี่ก็ดึกแล้ว เดี๋ยวเค้าก็พากันกลับ”ริวลากมือชั้นเข้าไปในบ้าน แล้วสั่งให้ชั้นยิ้ม ห้ามทำหน้าบึ้ง ชั้นเลยจัดให้..ท่านี้เลย แสดงถึงว่า”ชั้นคือเจ้าของ(ชั่วคราว)ของริว” ไม่ใช่เธอย่ะ ยัยแม่มด

ยังไม่ยอมเลิกวง ชั้นเลยเริ่มก่อกวน.

“ริวขา  ดาง่วงแล้วล่ะ เราเข้านอนกันนะ วันนี้ ไหนบอกดาว่าจะจัดเต็มไงคะ” ได้ผล...ยัยแม่มดและคิมชะงัก.. ยัยแม่มดทำหน้าไม่พอใจ ส่วนริว คงอึ้งกับคำพูดชั้น..นั่งนิ่ง...

 

งั้นพวกเรากลับก่อนนะ...กลับก่อนนะครับ คุณดา..”คิมบอกลาอย่างสุภาพ

“กลับก่อนนะริว”ยัยแม่มด บอกลาริว แต่เดินไปหอมแก้มริว!!

 

ริวไม่พูดอะไรเล ไม่ถอยหนีด้วย แต่ยิ้มแล้วตอบ อือม...

อือมเหรอ ??!! ต๊ายยยนายคนนี้ ให้ชั้นเป็นแฟน แต่ให้สาวอื่นมาหอมแก้มเนี่ยนะ!!

พอสองคนนั้นกลับ ชั้นก็เดินออกจากริว

จะไปไหน ยัยตัวดี เรื่องอะไรที่ว่าจัดเต็ม?” ริวมาขวางทางชั้น..”ชั้นก็พูดไปงั้นล่ะ ชั้นง่วงนอน!! นายอย่ามาใส่ใจคำพูดชั้นนักเลยน่ะ” แล้วชั้นก็เดินเบี่ยงหลบ ขึ้นไปห้องนอน
“ลงมาล้างถ้วยก่อน ยัยแห้ง” เสียงริวตะโกนตามหลัง
“พรุ่งนี้ค่อยล้าง!!ง่วง” ชั้นตะโกนตอบ แต่ในใจมันหงุดหงิด ตอนเห็นยัยแม่มดหอมแก้มริว ทำไมริวไม่เบี่ยงหนีล่ะ หรือ ริวก็ชอบยัยนั่น??!! ชั้นนอน กัดหมอน ด้วยความโมโห