นอนไม่หลับ...ชั้นเลยเดินลงมาข้างล่าง แต่แอบมาทางประตูครัวหลังบ้าน... ริวยังเล่นเปียโน..ชั้นเลยย่องๆ มานั้งดูดาวหน้าร้านขายกาแฟ ใกล้บ้าน
ตอนนั้นเอง ที่งานเข้า... ยัยแม่มด มาจากไหนไม่รู้ เดินดุ่มๆ มาหาชั้น..
“นี่เธอ..ลุกขึ้นมาคุยกันหน่อย.. ว่างมากเหรอ มานอนอ่อย ยุงตรงนี้” ยัยแม่มดเริ่มก่อกวนชั้นก่อน ชั้นลุกขึ้น ยังไม่ทันอาปากอะไร ยัยนั่นก็ชุดเป็นชุด
“เธอน่ะ ไม่เหมาะกับริวเลย หัวนอน ปลายเท้ามาจากไหนยังไม่รู้เลยนะหล่อนน่ะ”
.” เธอกล้าดียังงัย ยัยัหน้าหัก มาว่าชั้น ไม่มีหัวนอนปลายเท้า.. ชั้นมีการศึกษานะยะ มีพ่อแม่ ไม่ได้เกิดมาจากกระบอกไม้ไผ่ ตัวเธอเองนั่นล่ะ อุบาทว์ เดินมาต่อว่าคนอื่น บ่งบอกความต่ำในตัวเอง” ชั้นจัดชุดเล็กคืนไป ย่นเวลาการต่อคำ เพราะรำคาญ
ยัยแม่มดไม่ตอบ แต่ ยกมือขึ้นจะตบชั้น แสดงว่ายัยนี่เก็บกดจากการไม่ชอบชั้นมานาน ชั้นเงื้อมือตั้งหลักคืน แต่ยัยแม่มด ไม่ตบชั้น... มันตบตัวเอง!??
“กรี๊ดดด ช่วยด้วย.... ผู้หญิงของริวทำร้ายชั้น.. ฮือๆๆๆ “ยัยแม่มดตบตัวเอง อย่างแรงแล้ว ตะโกนว่า ผู้หญิงของริวตบหล่อน.. เอ ผู้หญิงของริว นี่มันชั้นหรือเปล่าวะ ชั้นยังไม่ได้ออกแรงตบเลยนี่หว่า...เอามันเลยดีมั๊ยคะ ยัยแม่มดร้องไม่หยุด จนริวเดินออกมาตามเสียง ริวมองชั้น ชั้นกำลังงง กับเรื่องที่เกิดขึ้น และมือยังเงื้อ อยู่ในท่าตบ
“หยุดเลยนะ ถ้าใครหลงกล ยัยลวงโลกคนนี้ ชั้นว่า คนๆนั้น โง่ ระดับ พรีเมี่ยม “ชั้นพูดก่อนที่ ริวจะพูดอะไรออกมา ริวยืนมองเหตุการณ์แล้ว เดินมาหาชั้น ...”เข้าบ้าน ง่วง”...สามคำสั้นๆ แล้ว ลากมือชั้นเข้าบ้าน ปล่อยยัยแม่มดนั่ง งง อยู่บนพื้น
“แพงพวย...เข้าบ้านไปซะ กลางคืนมัน อันตราย” ริวหันไปบอกยายแม่มด...ชื่อ แพงพวย...
“ริว!!! กลับมานะ” ยัยแม่มด แพงพวยตะโกนตามหลัง “นายไม่มีทางไปรักยัยนั่น เพื่อลืมชั้นได้หรอก ไม่มีทาง”
อ้าว เฮ้ย หมายความว่ายังไง??!! นี่มันคำพูดแนวๆว่า ริวเคยรักกับยัยแพงพวยงั้นเหรอ เราสองคนเดินเข้าบ้านเงียบๆ ริวไม่หันไปมองแพงพวยอีกเลย ชั้นไม่ชอบความเงียบ เลยเดิน หนีขึ้นห้องไป
ดึกแล้ว..ชั้นนอนไม่ไหลับ อยากรู้เรื่องของ ริว กับ ยัยแม่มดมากกว่านี้..ชั้นเหลือบมองไปดูหน้าต่างห้องริ
.. ริวยังไม่หลับ.. ตีสองแล้ว ชั้นกระสับกระส่าย เลยเดินออกมาดูดาว..แสดงว่า ยัยแม่มดนี่พักอยู่ไม่ไกลจากที่นี่สินะ หรือว่ายัยนี่ แอบมองชั้นกับริวอยู่ตลอดเวลา
ต่อ (ตอนที่ 4)
ชั้นนั่งมองท้องฟ้า ..มองทำไมวะ..ไม่รู้เหมือนกัน ถามเองตอบเอง..มานั่งเป็นนางเอกให้ยุงกัดเจ็บๆ เดี๋ยวแม่ตบแล้ว ผัดกินซะหรอก..
“เป็นบ้าอะไร มานั่งให้ยุงซดเลือด” เสียงเย็นชา นิ่ง ของริว ดังขึ้นมา ชั้นไม่หันไปมอง .,,และไม่ตอบ ไม่ถามชั้นซักคำว่า ชั้นเจ็บตรงไหน “ยัยแพงพวยอะไรนั่นน่ะ แฟนเก่านายเหรอ” ชั้นอดถามไม่ได้
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ” นั่นไง..คำตอบที่ชั้นไม่อยากฟัง...ตาริวนี่ยังไงวะ
“ต่อไปนี้ ยัยนั่นต้องมาตามราวีชั้นอีกแน่ๆ ชั้นไม่ชอบเลย ริว..ชั้นขอถอนตัวจากการ เป็นแฟนบ้าบอของนายนะ”
ริว เดินมาลากชั้นลุกขึ้น” แค่นี้ เธอก็ถอดใจเหรอ เรื่องแค่นี้น่ะนะ “
“แค่นี้??!! ถ้ายัยแพงพวย มันบ้าเลือดขึ้นมา เอาปืนมาไล่ยิงหัวชั้น นายจะรับผิดชอบมั๊ยล่ะ ตาบ้า”
“แพงพวยเค้าไม่ทำอ่างนั้น แน่นอน “.... ตอนนั้นเอง เสียงดัง “ ปัง” เหมือน มีอะไร มากระทบกำแพง หรือ หลังคาของบ้านริว ชั้นสะดุ้งตกใจ กระโดดหาริวทันที
“ยัยบ้า!!ลงไป หนัก” นั่นไง... ยัยแพงพวย มันต้องเอาอะไร มาปาบ้าน หรือ เอาปืนมายิงแน่
“ริว ..นายเดินไปดูซิ ว่า ใช่ยัยแพงพวยมั๊ย หรือ ว่า อุกาบาต มันมาตกใส่หลังคาบ้านของเรา”ริวมองชั้น แบบเริ่ม เอือม ..แล้วเดินไปดู อีกฝั่งของบ้าน..ชั้นเดินตามหลังริวไปติดๆ ...ไม่มีใคร ไม่มีอะไร... แต่มีก้อนหินใหญ่ ตกอยูที่ พื้น หน้าบ้าน...... ชั้นมั่นใจว่า เป็นยัยแม่มด แพงพวย แน่นอน แต่ริวว่าชั้นคิดมากไป แล้วไล่ไปนอน....
เย็นวันต่อมา ริวออกไปทำงานตามปกติ แต่ ประมาณ 4 ทุ่ม ก็กลับมาบ้าน
“ทำไม วันนี้กลับเร็วล่ะ”ชั้นสงสัย เพราะ ปกติ ริวกลับมา โน่น ตี สามกว่า ๆ ริวถอนหายใจ แล้วส่ายหน้า..
“วันนี้ แพงพวย ไม่มาทำงาน.. ไม่มีนักร้องนำหญิง แขกที่มารอดูแพงพวย ไม่พอใจ เขวี้ยงแก้ว ขึ้นเวที ทางร้านเลย ให้ทางชั้นกลับมาก่อน ยัยแพงพวย นี่ยังไงของเค้า ปกติไม่เคยขาดงาน” นั่นไง ยัยแม่มดออกฤทธ์แล้ว ชั้นรู้ สันดาน ผู้หญิงดี !! ชั้นไม่ได้ตอบอะไร กับริว แต่บอกให้ริว เข้ามาในบ้าน แล้วเข้าไปที่ห้องกลาง เปิดไฟหน้าบ้านทิ้งไว้ ชั้นสังหรณ์ใจว่า เร็วๆ นี้ ยัยแพงพวย ต้องเล่นอะไร สกปรกกับชั้นกับริวแน่ๆ....เออ...คุณว่า ชั้นไปเรียน ยิงปืนดีมั๊ยคะ เอาไว้ป้องกันตัวน่ะค่ะ
“เออ นี่ริว... แพงพวยพักที่ไหน ใกล้ๆ เราใช่มั๊ย “ ชั้นลืมถามไปสนิทเลย
“อือม... นั่นไง ข้างๆกัน” ริว ชี้ไปที่ บ้านหลังเล็กๆ ใกล้ๆที่ชั้นไปนั่งดูดาวคืนก่อน .. กว๊ากกกก นี่ยัยนี่อยู่ที่นี่หรอกเหรอ ใกล้โคตรๆ แกไม่กี่อาทิตย์ชั้นจะเปิดเรียนแล้ว
“ริว อีกไม่กี่อาทิตย์ชั้นจะเปิดเรียนแล้วนะ” ริวเงียบไป พอได้ยินประโยคนี้
“ชั้นจะ ลางาน หนึ่งอาทิตย์ เราไปเที่ยวกัน” นี่ชั้นหูฝาดไปหรือเปล่า ริวจะไปเที่ยวกับชั้น...
“ไปทะเลนะริวนะ ชั้นอยากไป” ชั้นออก ไอเดีย
“ได้สิ ชั้นมีบ้านพักตากอากาศ แถวทะเล ไปกันพรุ่งนี้เลย” ตาริวมีบ้านพักอากาศด้วย ทำไมรวยงี้วะ หรือ ของใคร?
No comments:
Post a Comment